Πλόες: Κυριακή της Ορθοδοξίας και η μοίρα του Τιθωνού

Τη Κυριακή αυτή γιορτάζεται η Κυριακή της Ορθοδοξίας, η οποία αποτελεί μια θριαμβική εορτή, σε ανάμνηση της επικράτησης των εικονολατρών, και της αναστύλωσης των εικόνων στη Κωνσταντινούπολη. Αποτελούν δε μέρος του λειτουργικού οι εξής αφορισμοί κατά του ελληνικού πολιτισμού

_____________

«Επί τοις φρονούσι και λέγουσι κτιστήν είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου θεότητος, ως κτιστήν εκ τούτου πάντως και αυτήν την θείαν ουσίαν αναγκαζομένοις δοξάζειν. Κτιστή γαρ κατά τους Αγίους ενέργεια, κτιστήν δηλώσει και φύσιν, άκτιστον δε χαρακτηρίζει ουσίαν, καντεύθεν ήδη κινδυνεύουσι εις αθεΐαν παντελή περιπίπτειν, και την ελληνικήν μυθολογίαν και τοις την των κτισμάτων λατρείαν, τη καθαρά και αμώμω των χριστιανών πίστει προστριβομένοις, μη ομολογούσι δε κατά τας αγίας θεοπνεύστους θεολογίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα, άκτιστον είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου θεότητος ανάθεμα τρις».

Δηλαδή, ανάθεμα τρεις φορές στους Ορφέα, Θαλή, Αναξίμανδρο, Αναξιμένη, Πυθαγόρα, Ξενοφάνη, Παρμενίδη, Ζήνωνα, Εμπεδοκλή, Ηράκλειτο, Αναξαγόρα, Δημόκριτο, Σωκράτη, Πλάτωνα κ.ά.

«Τοις τα ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη διά παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις, αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίαις επομένοις, και ως αληθέσι πιστεύουσι και ούτως αυταίς ως το βέβαιον εχούσαις εγκειμένοις, ώστε ετέρους ποτέ μεν λάθρα, ποτέ δε φανερώς ενάγειν αυταίς και διδάσκειν ανενδοιάστως ανάθεμα τρις».

«Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ’ εαυτών και την καθ’ ημάς κλίσιν μεταπλάττουσι, και τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις και ως αυθυπόστατον την ύλην παρά των ιδίων μορφούσθαι λέγουσι, και προφανώς διαβάλλουσι το αυτεξούσιον του Δημιουργού, του από του μη όντος εις το είναι παραγαγόντος τα πάντα, και ως ποιητού πάσιν αρχήν και τέλος επιτιθέντος εξουσιαστικώς και δεσποτικώς ανάθεμα τρις».

«Τοις δεχομένοις και παραδιδούσι τα μάταια και ελληνικά ρήματα, ότι τε προϋπαρξίς εστι των ψυχών, και ουκ εκ του μη όντος τα πάντα εγένετο και παρήχθησαν, ότι τέλος εστι της κολάσεως ή αποκατάστασις αύθις της κτίσεως, και των ανθρωπίνων πραγμάτων, και διά των τοιούτων λόγων την βασιλείαν των ουρανών λυομένην πάντως, και παράγουσαν εισάγουσιν, ην αιωνίαν και ακατάλυτον αυτός τε ο Χριστός και Θεός ημών εδίδαξε και παρέδοτο και διά πάσης της Παλαιάς και Νέας Γραφής ημείς παρελάβομεν ότι και η κόλασις ατελεύτητος και η βασιλεία αϊδιος, διά δε των τοιούτων λόγων εαυτούς τε απολλύουσι, και ετέροις αιωνίας καταδίκης προξένους γενομένοις ανάθεμα τρις».

«Τοις ευσεβείν μεν επαγγελλομένοις, τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη ορθοδόξω και καθολική εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γης, και των άλλων κτισμάτων αναιδώς ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ανάθεμα τρις».

«Τοις την μωράν των έξωθεν (= Ελλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε μετεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, ή και ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύτας απόλλυσθαι, και εις το μηδέν χωρείν δεχομένοις και διά τούτο ανάστασιν, και κρίσιν, και την τελευταίαν των βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν ανάθεμα τρις».

«Τοις λέγουσιν ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, οι παρά των επτά αγίων και καθολικών συνόδων, και παρά πάντων των εν Ορθοδοξία λαμψάντων πατέρων αναθέματι καθυποβληθέντας, ως αλλότριοι της καθολικής εκκλησίας διά την εν λόγοις αυτών κίβδηλον και ρυπαράν περιουσίαν κρείττονές εισι κατά πολύ, και ενταύθα και εν τη μελλούση κρίσει, και των ευσεβών μεν και ορθοδόξων ανδρών, άλλως δε κατά πάθος ανθρώπινον ή αγνόημα πλημμελησάντων ανάθεμα τρις».

Τα ως άνω αναθέματα καταγράφονται στο «Τριώδιον», τα οποία περιέχονται στο «Συνοδικόν της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας».
Από την «Παρακλητικήν» λαμβάνεται επίσης ένα τροπάριο και ένας μακαρισμός.

Α) Το τροπάριο:

«Ναούς ειδώλων (= ελληνικούς) καθείλετε αθλούντες, και εαυτούς της Τριάδος θείους ναούς εδομήσασθε, αθλοφόροι κυρίου αγγέλων συνόμιλοι».

Β) Ο μακαρισμός:

«Οι καλάμω του Σταυρού, εκ του βυθού της αγνωσίας τους λαούς αναγαγόντες Απόστολοι, την των Ελλήνων πλάνην απεμειώσατε από της γης, απλανείς σωτήρες γενόμενοι των πιστών, αληθώς όθεν μακαρίζεσθε».

Παλαιότερα μάλιστα, όταν ο τότε πρωθυπουργός Κωστής Στεφανόπουλος «ενημερώθηκε» για την ύπαρξη αυτών των εδαφίων ζήτησε «Να παύσουν οι αναθεματισμοί κατά του ελληνικού έθνους στις εκκλησίες της Ελλάδας»

Με βάση τα παραπάνω μου γεννάτε το εξής ερώτημα, πραγματικά οι παπάδες θέλουν ακόμα και σήμερα να καταστρέψουν τον ελληνικό πολιτισμό (αν υποτεθεί βέβαια ότι οι νεοέλληνες διατηρούν ακόμα ψήγματα από τον αρχαίο πολιτισμό). Πιθανώς να υπάρχουν κάποιοι που ακόμα θεωρούν το ελληνικό πνεύμα εχθρό τους, αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι απλά δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν ή τι ακούνε στις εκκλησίες. Γι αυτούς ο θείος λόγος έχει μετατραπεί σε ένα μαγικό κείμενο, που πρέπει να παραμένει απαράλλακτο, μια και κατάγεται απ΄ ευθείας από τον ίδιο το θεό. Ακατανόητο πλέον στ΄ αυτιά τους το εκκλησίασμα γίνεται μια ιερή αγγαρεία που αποδεικνύει τη χριστιανοσύνη τους. Η εκκλησία μπορεί να πέτυχε ένα θρίαμβο επί των αντιπάλων της και μια δις χιλιετή μακροβιότητα, αλλά το τίμημα ήταν η απώλεια της ζωντάνια, η θυσία της ουσίας υπέρ του τυπικού. Η μοίρα της ομοιάζει με αυτή του Τιθωνού του εραστή της Ηούς, η οποία ζήτησε από το Δία αιώνια ζωή για τον εραστή της, αλλά ξέχασε να ζητήσει και αιώνια νεότητα.

Ο άτυχος Τιθωνός λοιπόν ζούσε αιωνίως, αλλά και αιωνίως γερνούσε. Το δέρμα του είχε μεταβληθεί σε ένα απονεκρωμένο πετσί, η ζωντάνια του χάθηκε. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που απλώς μιλά ακατάπαυτα, ανίκανο για νεανική δράση: το έντομο αυτό είναι ο τζίτζικας.

Ο νόμος της ζωής είναι η αλλαγή, ο αιώνιος κύκλος της καταστροφής και της αναγέννησης. Η προσκόλληση σε κάποιες ιδέες, η ανικανότητα αλλαγής και προσαρμογής σε νέες καταστάσεις φέρνει το γήρας, το αιώνιο γήρας.