Θιβέτ

Η ιστορία έπαιξε ένα περίεργο παιχνίδι για τους Θιβετιανούς. Καθώς ήταν αντίθετοι στη βια από τη φύση τους, έγιναν εύκολη λεία ενός από τα πλέον αδίστακτα σύγχρονα καθεστώτα. Οι Κινέζοι, η τρίτη πυρηνική δύναμη του πλανήτη, με την πλέον ανερχόμενη οικονομία, περιβεβλημένοι με την αριστερή θεωρία, αποφάσισαν με τη βία να κάνουν μέρος της αυτοκρατορίας τους το αδύναμο και φιλειρηνικό αυτό κράτος. Η αντίδραση της διεθνής κοινότητας είναι ιδιαίτερα χλιαρή. Οι «καπιταλιστικές» χώρες φοβούνται να έρθουν σε απ΄ ευθείας αντιπαράθεση με τον οικονομικό τους εταίρο, ο οποίος μάλιστα έχει και ιδιαίτερη στρατιωτική ισχύ. Τα «αριστερά» κινήματα συνεχίζουν την παράδοση της εθελοτυφλίας, όπως άλλωστε έκαναν και την περίπτωση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αφορά τη βία από καθεστώτα που αυτοχαρακτηρίζονται αριστερά. (Προσωπικά εγώ σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτήριζα το καθεστώς της Κίνας αριστερό αλλά μεσαιωνικό αλλά αυτό είναι μια αυθαίρετη δική μου υπόθεση). Η Ελλάδα, κράτος υποτελή και αδύναμο, ακολουθεί τη γνωστή της πολιτική στρουθοκαμιλισμού. Συγκεκριμένα, όταν αντιπροσωπεία Θιβετιανών που διαμαρτύρονταν για την κλιμάκωση της βίας θέλησε να εκφράσει την αντίθεση της σε όσα διαδραματίζονται εκεί, συνάντησε την στενόμυαλη και γραφειοκρατική αντίδραση του δημάρχου της Ολυμπίας.

Αντιγράφω το άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου από τα Νέα

Πέντε μήνες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών, η διαμαρτυρία των Θιβετιανών μοναχών στην Αρχαία Ολυμπία κατεστάλη αλλά το μήνυμά τους είχε ήδη σταλεί. Έχουν όμως ενδιαφέρον οι αντιδράσεις. Αρκετά ΜΜΕ μετέδωσαν με αμηχανία το γεγονός, ενώ ο δήμαρχος Αρχαίας Ολυμπίας Γ. Αηδόνης καταδίκασε την ενέργεια των Θιβετιανών, χαρακτηρίζοντας προσβολή την πράξη τους. Συμπλήρωσε μάλιστα ότι θα μπορούσε να υπάρξει κίνδυνος πυρκαγιάς.
Παρακάμπτοντας την τελευταία αποστροφή, που μόνο σε διάθεση μαύρου χιούμορ μπορεί να αποδοθεί, ας σταθούμε στην ίδια την καταδίκη. Ο δήμαρχος, καταγγέλλοντας την πρακτική των Θιβετιανών, δεν βρήκε ούτε μια λέξη κατανόησης για τα κίνητρά τους. Ακριβώς γι΄ αυτό τον λόγο είναι μεροληπτική η στάση του, όσο και αν φόρεσε τον μανδύα της αμερόληπτης αποστασιοποίησης. Δήλωσε ότι η περιοχή είναι χώρος σύνθεσης και όχι αντιπαράθεσης. Ποια σύνθεση μπορεί όμως να υπάρξει ανάμεσα σε ένα καθεστώς που βασανίζει, φιμώνει, φυλακίζει, θανατώνει και τα θύματά του; Την ώρα που διαβάζονται αυτές οι γραμμές, οι νεκροί από την καταστολή των διαδηλώσεων στο Θιβέτ ανέρχονται σε δεκάδες. Με ποια έννοια η έμμεση έκκληση του δημάρχου για σιωπή μπροστά στην κρατική αυθαιρεσία υποδηλώνει σεβασμό στο ολυμπιακό ιδεώδες, την ολυμπιακή φλόγα, τον θεσμό της εκεχειρίας και την ειρήνη, αξίες οι οποίες κατά τη δήλωσή του προσβάλλονται από τη διαμαρτυρία; Μήπως, αντίθετα, η μεγάλη γιορτή που ετοιμάζεται στην Κίνα από την κυβέρνηση και τους πολυεθνικούς χορηγούς προσβάλλει τις ολυμπιακές αξίες, καθώς συνοδεύεται από εκκαθαρίσεις και εκτοπίσεις στο όνομα της «ολυμπιακής ασφάλειας»; Μήπως, συνακόλουθα, οι διαμαρτυρόμενοι Θιβετιανοί τιμούν περισσότερο τις ολυμπιακές αξίες από όσους τους καταδικάζουν;
Προσοχή: δεν υποστηρίζουμε πως η Ολυμπία πρέπει να γίνει τόπος πολιτικής διαμαρτυρίας. Κάτι τέτοιο θα αλλοίωνε τη φυσιογνωμία του χώρου και θα υπονόμευε την οικουμενική του διάσταση. Στην τήρηση αυτού του κανόνα μπορούμε όμως να είμαστε αυστηροί μόνο υπό δύο προϋποθέσεις. Πρώτον, εμείς ως διαχειριστές του χώρου οφείλουμε πρώτοι να σεβόμαστε και να προστατεύουμε όχι μόνο τη φυσική του ομορφιά αλλά και το αξιακό του φορτίο από κάθε μορφή διαστρέβλωσης, εμπορευματοποίησης και εργαλειακής χρήσης. Δεύτερον, η απαγόρευση πρόσβασης διαδηλωτών στον χώρο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιβάλλεται με τρόπο απαξιωτικό για τους σύγχρονους ικέτες που χρησιμοποιούν ως έσχατο μέσο τη συμβολική δύναμη της πράξης τους, για να σπάσουν το τείχος της παγκόσμιας σιωπής. Οι μονομερώς καταδικαστικές για τους Θιβετιανούς δηλώσεις του δημάρχου, εν μέσω καμένων δέντρων, δεν τιμούν τον ιερό χώρο που ευλόγως προσπαθεί να προστατεύσει. Ιδίως όταν δεν βρίσκει μία έστω υπαινικτική φράση για να καυτηριάσει την παρουσία των υπαλλήλων της κινεζικής πρεσβείας που βιντεοσκοπούσαν τους διαδηλωτές.

@ Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Στην αρχαιότητα ο ικέτης προσέφευγε στον ιερό βωμό, γνωρίζοντας ότι κανείς εκεί δεν μπορούσε να τον πειράξει. Ο θεσμός αυτός μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις παραβιάστηκε και τότε οι ασεβείς παραβάτες αντιμετώπισαν τη μήνη των θεών.

Οι νεοέλληνες και τους ικέτες διώχνουν από το βωμό, αλλά και τον ίδιο το βωμό αφήσανε να καεί.

Πηγές
Το άρθρο στα Νέα
http://www.tanea.gr/Article.aspx?d=20080317&nid=7856125&sn=&spid=221
Ειδήσεις για το Θιβέτ
http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/7299965.stm
http://en.wikipedia.org/wiki/Thibet