Ένας διανοούμενος το καιρό της κρίσης

Διαβάζοντας το ένιωσα την ανάγκη να το αναπαραγάγω
Κείμενο του Μυταρά
(κλεμένο από το blog του αθεόφοβου: όπου φυσικά υπάρχουν και εξαιρετικά σχόλια)

Συχνά διαβάζουμε στις εφημερίδες να τίθεται ,σε σχέση με τα τελευταία γεγονότα ,το ερώτημα, που είναι η πνευματική ηγεσία της χώρας;
Ε, λοιπόν όταν αυτή η ηγεσία βγαίνει να πει την γνώμη της ευθαρσώς και με πόνο ψυχής ,η φωνή της καλύπτεται από σωρεία δευτερευόντων θεμάτων και ειδήσεων.
Στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 22-12-08 για να διαβάσουμε ένα από τα πιο ουσιαστικά κείμενα που έχουν γραφτεί αυτές τις μέρες για τα γεγονότα, του Δημήτρη Μυταρά, έπρεπε να φτάσουμε στην σελίδα 56 της εφημερίδας ακριβώς πριν τα οικονομικά !
Δεν ξέρω αν γι΄ αυτό είναι υπεύθυνος ο φίλτατος kairos ,που ειρήσθω εν παρόδω, γρήγορα βαρέθηκε ή κουράστηκε το μπλογκάρισμα και σπανίως πλέον ποστάρει.
Αναδημοσιεύω λοιπόν αυτή την σπαρακτική κραυγή αγωνίας και απελπισίας ενός ανθρώπου που γνωρίζει τα πράγματα εκ των ένδον και τιμά την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο με το έργο του και προσυπογράφω κάθε του λέξη.

Πώς φτάσαμε στην καταστροφή

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΥΤΑΡΑ*

Το ηφαίστειο της Σαντορίνης εξερράγη πριν από χιλιάδες χρόνια, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στο νησί, προκάλεσε καταστροφές στο Αιγαίο και εξαφάνισε τον μινωικό πολιτισμό.

Τι προκάλεσε την έκρηξη; Σίγουρα αλληλοσυγκρουόμενες πιέσεις, κινήσεις προς πάσαν κατεύθυνση και ασύμμετρες μετατοπίσεις στα έγκατα της Γης...

Οι ίδιοι λόγοι ακριβώς προκάλεσαν την έκρηξη και τις καταστροφές που συντάραξαν τον τελευταίο καιρό το πανελλήνιο και ακόμα μας ταλαιπωρούν οι μετασεισμικές δονήσεις. Ολοι περιγράφουν την εικόνα και πολύ λίγο ασχολούνται «με τους λόγους και τις αιτίες που μας αφήνουνε μισούς».

Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Πρώτον: Ο δαίμονας της ψηφοθηρίας.

Όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως και με διάφορους τρόπους και οποιοδήποτε τίμημα, προσπαθούν να κερδίσουν έστω και ελάχιστες ψήφους, υποσχέσεις, προτάσεις ανεφάρμοστες· λαϊκισμοί, συχνά με ανυπολόγιστο οικονομικό κόστος, σπατάλη λόγων, σπατάλη ανθρωπίνων ψυχών. Όλα στο βωμό της ψήφου!!!

Πολιτικοί, που η άμετρη φιλοδοξία τους είναι πολύ περισσότερη από τις ικανότητές τους να διοικούν και να καθοδηγούν λαούς.

Το κάθε ένα από αυτά τα 5 κόμματα έχει διαχωρίσει απολύτως τις θέσεις του από τα υπόλοιπα, χωρίς καμιά επαφή σε οποιοδήποτε σημείο, ώστε να μοιάζουν σαν να αφορούν διαφορετικά κράτη!!!

Ότι και αν προταθεί από το ένα κόμμα απορρίπτεται τελείως από τα άλλα, έχουν μοιραστεί την πίτα του ελληνικού λαού και τον τραβούν από τα «5 σημεία» του ορίζοντα!!!

Ούτε ίχνος συνεργασίας δεν φαίνεται να υπάρχει. Αν γινότανε παγκόσμιος πόλεμος, το ένα κόμμα θα κήρυττε τον πόλεμο στη Γερμανία, το άλλο στη Ρωσία, άλλο στην Ιταλία και μερικοί θα κολυμπούσαν για την Αμερική. Σε στιγμές κρίσεων, όπως η συγκεκριμένη, ο κάθε ένας προσπαθεί να εκμαιεύσει ψήφους.

Φυσικά η δυσπιστία και η ανασφάλεια είναι αποτέλεσμα της αναξιοπιστίας που δημιουργούν τα κόμματα!!! Όλα δε μαζί ζητούν συνεχώς, και αναλόγως με την εποχή, μονίμως εκλογές!!! Σαν κάποιος που ποντάρει συνεχώς στο καζίνο, μπας και κερδίσει.

Στο παιχνίδι της ψηφοθηρίας οι πάντες προσφέρουν τα πάντα σε υποσχέσεις που δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν. Τη στάση αυτή γενικώς θα τη θεωρούσα επιζήμια, ανεύθυνη και αντεθνική για την έρημη την Ελλάδα!!

Δεύτερον: Παιδεία.

Σαν πανεπιστημιακός δάσκαλος θα εντόπιζα το πρόβλημα με 5 λέξεις: έξω τα κόμματα από τα πανεπιστήμια. Έχοντας ζήσει σ' αυτό τον χώρο 30 χρόνια, έχω να πω και πάλι ότι τα πανεπιστήμια πριν απ' όλα είναι χώρος γνώσης και μετά όλα τα άλλα!!

Εάν δεν εξυπηρετείται η γνώση, τότε είναι άχρηστα και θα έπρεπε να μεταβληθούν σε κομματικά γραφεία. Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, με σκόπιμη αποσιώπηση του προβλήματος, σας λέω ότι ο νόμος-πλαίσιο του '83 έχει υποβαθμίσει τα πανεπιστήμια, διότι έχει δώσει την απόλυτη ευχέρεια στους ήδη υπηρετούντες να αυτοεξελίσσονται μέσω των συντεχνιακών συμφερόντων, αποκλείοντας οποιονδήποτε υποβάλλει υποψηφιότητα εκτός συντεχνίας. Οι δε μόνιμες απεργίες, καταλήψεις, οι οποίες μειώνουν τον χρόνο διδασκαλίας στο 1/4, προκαλούν ανυπολόγιστες βλάβες στη διδασκαλία και τη γνώση και μας τοποθετούν μόνιμα χαμηλά στην αξιολόγηση ποιότητος πανεπιστημίων.

Το δε πανεπιστημιακό άσυλον πρέπει να αναθεωρηθεί εκ βάθρων ώστε να λειτουργεί θετικά. Είναι τραγικό να υβρίζονται, να ταλαιπωρούνται, να δέρνονται και να στέλνονται στο νοσοκομείο καθηγητές και πρυτάνεις χωρίς να διαμαρτύρεται κανείς. Είναι άθλιο να καίγονται πανεπιστημιακά κτήρια και βιβλιοθήκες και να μην διαμαρτύρονται υπουργοί και πρωθυπουργοί γι' αυτή την κατάντια!!!

Όλα αυτά είναι ανάξια ευρωπαϊκού κράτους που θέλει να έχει θέση στην πανεπιστημιακή κοινότητα!!!

Εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου διαπράττονται μέσα στα άσυλα πανεπιστημίων και δεν μιλάει κανείς!! Οι μεν καθηγητές για να μην χάσουν τη βολή τους και τα κεκτημένα, οι δε πολιτικοί για να μη χάσουν τις φοιτητικές ψήφους!!!

Και οι 15χρονοι μαθητές των γυμνασίων, κάτω απ' το μαύρο σύννεφο της μελλοντικής τους εξέλιξης, αποτελούν το καινούργιο επαναστατικό στράτευμα που έδειξε τη μάχιμη ικανότητά τους στις τελευταίες ταραχές!!!!

Δεν θέλουμε να πιστέψουμε τελικά ότι στην Ελλάδα τα κανονικά σχολεία είναι τα φροντιστήρια, και τα δημόσια σχολεία παίζουν τον ρόλο του συμπληρώματος που παρέχει γνώσεις. Παγκόσμια πρωτοπορία!!! Διότι πουθενά αλλού στον κόσμο δεν γίνεται αυτό. Αυτό δεν έχει ενοχλήσει ούτε υπουργεία ούτε τους εκπαιδευτικούς και στις 3 βαθμίδες, ώστε να κάνουν κάποια απεργία γι' αυτό...

Τους ενοχλεί μόνο όταν θίγονται προσωπικά και συνδικαλιστικά συμφέροντα.Δεν τους ενοχλεί η άθλια και πλημμελής λειτουργία των πανεπιστημίων.

Δεν τους ενοχλεί ο τρόπος εκλογής των καθηγητών, δεν ενοχλούν οι ατελείωτες και χρονοβόρες επεμβάσεις των συνδικαλιστών και των κομμάτων, δεν τους ενοχλεί ότι είμαστε στον πάτο της εκπαιδευτικής πολιτικής στον κόσμο.

Δεν καταλαβαίνουν και ούτε το σχολιάζουν ότι χιλιάδες Έλληνες πηγαίνουν να σπουδάσουν εκτός Ελλάδος σ' όλες τις χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, ξοδεύοντας τεράστια ποσά συναλλάγματος, δεν τους ενοχλεί ότι η φοιτητική κοινότητα δεν διαθέτει ερευνητικά προγράμματα, δεν τους ενοχλεί ότι τα κόμματα τούς εκμεταλλεύονται για να μαζεύουν ψήφους και απορούν διότι, λόγω αγραμματοσύνης, δεν θα βρίσκουν δουλειά ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη, δεν γνωρίζουν ότι με 3 απουσίες αδικαιολόγητες χάνεις το έτος σου από οποιοδήποτε σοβαρό πανεπιστήμιο. Τέλος δεν τους ενοχλεί ότι πολλοί σπουδάζουν στη Ρουμανία, στην Ιταλία ή αλλού και μέσω του παλιού ΔΙΚΑΤΣΑ παίρνουν την ισοτιμία, ότι τα ΤΕΙ αναβαθμίζονται στα χαρτιά ισοδύναμα των πανεπιστημίων ενώ στην πραγματικότητα η επιλογή του προσωπικού και τα προγράμματα σπουδών παραμένουν στην παλιά κατάσταση με χαμηλότερα κριτήρια, αρκεί να έχουμε μερικές ψήφους περισσότερο. Δεν είδα καμιά μαρτυρία ή συμπαράσταση στον πρύτανη που στείλανε στο νοσοκομείο πράγμα που θεωρώ έσχατη αθλιότητα.

Πότε θα συνέλθουμε και θα αντιμετωπίσουμε τα σοβαρά προβλήματα που μας κατατρύχουν στην Παιδεία; Είναι ευθύνη όλων!!!!

Και επαναλαμβάνω... «Έξω τα κόμματα από την Παιδεία».

* Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών

το παρον κείμενο είναι κλεμένο από το blog atheofobos